Nou, daar gingen wij gisteren dan weer, tas gepakt met spullen voor, als Tim eventueel zou moeten blijven.
Maar ja, helaas, Ze wilden hem liever houden.
Tim is vreselijk verkouden en daardoor heeft hij weer meer zuurstof nodig.
Dat is heel normaal met kinderen met BPD (zijn aandoening), alleen was het nu wel erg veel om hem thuis te kunnen houden. Thuis kunnen wij een maximum aan zuurstof geven en in het ziekenhuis veel meer.
Dus moest hij blijven.
Ze gaan kijken of hij nu al op de top is van zijn verkoudheid, of dat, dat nog moet komen.
Maar dat kunnen ze daar beter in de gaten houden dan thuis.
Tja, het is niet anders.
Natuurlijk moesten ze weer veel bloed afnemen en foto's gemaakt worden en weer een RS test afnemen.
Daar was de kleine man heeeeeel verdrietig van en snikte echte traantjes en keek mij aan van : "mamma help mij dan, waarom doe je niets ? " . uiteindelijk is het allemaal gelukt, en kon Tim ook wel snel weer lachen, kerel.
Het is dus goed mogelijk dat hij volgende week alweer mee naar huis mag.
Kwestie van afwachten, en dat kennen wij nu zo langzamerhand, al te goed.
Gelukkig is Tim zelf een heel vrolijk mannetje en ondergaat alles, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Dat is voor ons wel fijn om te zien, geeft een stukje rust.
Vanmiddag ga ik er natuurlijk weer heen, en Martin komt na sluitingstijd zoals gewoonlijk, en dan gaan wij samen eten in ons vertrouwde standaard restaurant (personeel restaurant ziekenhuis).
Ach je kan nu eenmaal niet alles hebben.