vrijdag, januari 27, 2006

Gaat goed met Tim





He he, eindelijk gaat het wat beter.
Het spugen is nu iets minder, ik stond de hele dag en ook ‘s nachts voeding uit de vloerbedekking te halen.
Ja, en dan de rest nog, bed en lamp en hemel en etc, echt overal zat het elke keer.
Ach ja, virusje mee gekregen van het ziekenhuis.

Maar nu is het spugen gelukkig minder, en houd hij zijn voeding en medicijntjes wat beter binnen.
Of het komt omdat ik zijn bed "spuugproof"" heb gemaakt weet ik niet, maar prettig is het wel.

En lachen dat ons kereltje doet.
Hardop schaterlachen zelfs.
Vanmiddag gaf hij zelf aan dat hij graag naar zijn bedje wilde.
Hij begon te huilen en toen wij hem naar zijn kamertje brachten begon hij te lachen en vond het heerlijk dat ik hem in zijn bed legde, lief he.
En daar ligt hij nu nog het is bijna half 3.
Hij krijgt zo zijn voeding en medicijntjes, en Martin past even op ik ga naar de kapper.
Hmmmmm heerlijk.

vrijdag, januari 20, 2006

Onze man is weer thuis



Haha, gelukkig is onze kleine boef weer thuis.
Of zoals de kinderarts elke keer tegen ons zegt : als jullie het aandurven
mag hij wat mij betreft wel naar huis.
Waarschijnlijk heeft hij een virus gehad en daardoor had hij meer zuurstof nodig.
Nu is hij aan de beterende hand en kon dus weer naar huis.

Hij lag heerlijk te lachen in zijn bedje toen hij ons zag.
Voelde gewoon dat er iets ging gebeuren.
En Tim houdt wel van verrassingen weten wij zo langzamerhand.

Gelukkig ging de reis naar huis zonder problemen, bijna dan, werden bijna door een agressieve automobilist van de weg gedrukt. Kan gebeuren.

Tim ligt nu weer in zijn eigen bed, lekker te slapen en heeft het goed naar de zin.
Hoop dat hij vannacht een beetje langer slaapt zodat wij ook onze welverdiende nachtrus kunnen krijgen.
Ach wij zien wel.

Wij houden jullie op de hoogte.

woensdag, januari 18, 2006

Er kleeft een grote magneet aan het MCA


Nou, daar gingen wij gisteren dan weer, tas gepakt met spullen voor, als Tim eventueel zou moeten blijven.
Maar ja, helaas, Ze wilden hem liever houden.
Tim is vreselijk verkouden en daardoor heeft hij weer meer zuurstof nodig.
Dat is heel normaal met kinderen met BPD (zijn aandoening), alleen was het nu wel erg veel om hem thuis te kunnen houden. Thuis kunnen wij een maximum aan zuurstof geven en in het ziekenhuis veel meer.
Dus moest hij blijven.
Ze gaan kijken of hij nu al op de top is van zijn verkoudheid, of dat, dat nog moet komen.
Maar dat kunnen ze daar beter in de gaten houden dan thuis.
Tja, het is niet anders.
Natuurlijk moesten ze weer veel bloed afnemen en foto's gemaakt worden en weer een RS test afnemen.
Daar was de kleine man heeeeeel verdrietig van en snikte echte traantjes en keek mij aan van : "mamma help mij dan, waarom doe je niets ? " . uiteindelijk is het allemaal gelukt, en kon Tim ook wel snel weer lachen, kerel.

Het is dus goed mogelijk dat hij volgende week alweer mee naar huis mag.
Kwestie van afwachten, en dat kennen wij nu zo langzamerhand, al te goed.

Gelukkig is Tim zelf een heel vrolijk mannetje en ondergaat alles, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Dat is voor ons wel fijn om te zien, geeft een stukje rust.
Vanmiddag ga ik er natuurlijk weer heen, en Martin komt na sluitingstijd zoals gewoonlijk, en dan gaan wij samen eten in ons vertrouwde standaard restaurant (personeel restaurant ziekenhuis).

Ach je kan nu eenmaal niet alles hebben.

vrijdag, januari 13, 2006

En weeeer opnieuw thuis


En weeeeeer opnieuw thuis.
Ja,ja, het gaat echt goed met ons mannetje.
Vorige week nog wel even weer naar het ziekenhuis geweest, maar was vals alarm.
Neemt niet weg dat het wel erg koud is om 's morgens om 5 uur in je pyjama op de hoofdstraat te staan wachten op de ambulance.
Ach ja, je maakt wat mee zo.
Gelukkig zoals ik al zei, was het vals alarm.
Een foutje van de apparatuur waardoor het zuurstofgehalte niet goed werd aangegeven.
In het ziekenhuis wilden ze graag dat Tim die dag nog wel even aan de monitor ging om er zeker van te zijn, dat er echt niets aan de hand was. En dat was zo, dus mochten wij hem 's middags al weer mee naar huis nemen.
Achteraf moesten wij ook nog wel lachen, Martin vertelde dat terwijl hij met een zuurstoffles onder Tim zijn neus stond, Tim gewoon begon te lachen. Kleine grapjas.
Nou ja, beter zo dan andersom.
Verder gaat het lekker, gisteren voor het eerst buiten geweest met hem.
Nou dat vond hij super, en vooral de aandacht.
Kleine charmeur dat het is.

Wij genieten van hem, en hij van ons.