Komt tot zien, een heuse Circus act !.

Ja ja, ben weer bijna helemaal opgeknapt van mijn verkoudheid. De zuurstof is er overdag weer af. In principe kan het wel, zolang Tim rechtop zit en aan het spelen is, is zijn saturatie altijd beter dan wanneer hij in bed ligt. In zijn bedje is het soms net op het randje van kunnen maar wij proberen het gewoon, 's avonds kan hij weer bij tanken omdat dan de zuurstof er weer aan gaat.
En vandaag voor het eerst samen de weekend boodschappen gedaan in Wieringerwerf. Zodra ik de wagen uit de gang pak, staat de kleine man al te wiebelen en te lachen in zijn box. Hij begrijpt goed dat hij dan naar buiten gaat, en vindt het super. Vandaag dus naar Wieringerwerf, met de auto omdat het te ver is met de fiets en bovendien kan ik dan meer boodschappen mee nemen. Eerst gaan wij naar een kleine supermarkt, Tim in het karretje en kijkt zijn oogjes uit, af en toe doet hij Brrroem brrrroem en vermaakt zich prima. Dan staan wij uiteindelijk bij de kassa te wachten en dan roept een andere vrouw/oma heel hard zodat wij dat ook horen "kijk dat jongetje heeft ook een slangetje in zijn neus, net als Guido, maar die is nog maar heel klein, als het straks beter gaat mag hij naar huis "!. Ik doe net alsof ik het niet hoor en kijk strak voor mij uit, maar ondertussen roep ik in mijn gedachten vanallerlei verwensingen naar haar uit. Alsof ze wil zeggen dat het heel erg is voor haar kleinzoon omdat die nog maar zo klein is, en mijn Tim is al zooo groot, dat is niet erg. Nou mevrouw, kleine kinderen worden ook groot en de slangetjes groeien gewoon mee, bovendien heeft uw kleinzoon ontzettend veel geluk als hij straks al naar huis mag, dat heeft bij ons 6 maanden geduurd !, en de rest.
Dom mens, klein verstand. Nou ja, wij rekenen de boodschappen af en gaan naar de volgende supermarkt. Ondertussen kijken heel veel mensen naar ons, eerst naar Tim dan naar mij dan weer naar Tim, voel mij net een wandelende attraktie. Maar het is niet anders. Gaan wij de supermarkt binnen en staat er een mevrouw naar ons te kijken.............haar mond valt bijna open en haar ogen rollen er bijna uit !, ze draait zich zelfs helemaal om, om het nog beter te kunnen zien. Even denk ik nog dat ze me aan de arm wil pakken om te vragen "wat het 't ie dan ?", nou daar "het ik geen zin an om dat te zeggen" . Ik recht mijn rug en met mijn neus in de lucht stap ik ferm door. Het hekje zwaait open en sluit weer achter ons. Zo gelukkig, kan ze ons ook niet meer vragen. Natuurlijk begrijpen wij heel goed dat het er sneu uit ziet en dat een ziekenhuis opname voor een kind in welke toestand dan ook altijd vervelend is, maar dat betekent niet dat je er altijd maar tegen moet kunnen. En vandaag is dus zo'n dag, jammer dan.
Wel hebben wij al onze boodschappen kunnen doen en op de terugweg viel de kleine schat in een diepe slaap. Zwaar werk hoor, boodschappen doen, haha.

Hmmmm, hallo daar !.

Mag ik even uw aandacht ?.
Ben eindelijk weer een beetje van mijn koudje af, wat een gehoest zeg !.
In mijn longetjes klinkt het nog wel een beetje alsof er een grote verbouwing gaande is.
Veel piepen en zagen en nog veel meer geluidjes, maar dat geeft niet als ze het maar mooi afwerken, haha. De zuurstof kan er nog net even overdag niet af, maar dat komt binnenkort wel weer. Ik ben een boef. Ik moet keihard lachen om alles wat ik niet mag van mamma. Als mamma "nee" zegt ga ik gewoon heel hard lachen, en als ze dan nog vaker nee zegt dan ga ik er dood leuk ook nog bij zwaaien. Ik ben ook al druk met het ontdekken hoe ik eventueel uit de box en mijn bed zou kunnen klimmen.Dat ome dokter zegt dat ik eigenlijk pas 10 maanden ben, deert mij niets, ik ga lekker mijn eigen gang !.

Ben weer beetje ziek.

Ben weer vreselijk verkouden en hoest bijna de longen uit mijn lijf en daardoor ga ik ook weer gemakkelijk spugen. Maar even kijken hoe lang de koorts aanhoudt en of ons mannetje "tierig"genoeg blijft.
En anders moeten we de kinderarts maar weer bellen voor overleg. Een virusje is geen probleem meer voor ons, daar maken wij ons niet meer druk om, maar een bacterie kan vervelende en grote gevolgen hebben. Dus blijft het een beetje heel erg vinger aan de pols houden, soms zelfs bijna figuulijk. Wel is hij overdag weer aan de zuurstof, dat heeft hij nu toch weer even nodig, jammer maar het is niet anders. Zo gaat het nu eenmaal en is helemaal niet erg.

Ondertussen gaat ons kereltje zich in rap tempo ontwikkelen.
Zo trof ik hem vanmiddag staand in zijn bed aan. Hij was boven op juffrouw Haas gaan staan en probeerde uit alle macht zijn zuurstoffles te grijpen. Toen dat niet lukte probeerde hij zich op te trekken en zijn been over de rand van zijn bed te slaan. Gelukkig voor ons en helaas voor hem, staat zijn bed inmiddels op de laagste stand. Wij hopen dat het nog even duurt voor wij in de kamer een klap horen gevolgd door geschreeuw, als teken dat hij uit zijn bed is gevallen. Maar ja je weet het niet, klimmen schijnt in de familie voor te komen verder zeg ik daar maar niets over, haha. Volgende keer maar gewoon weer de slaapzak aan.

Voor het eerst op vakantie

Voor het eerst op vakantie, de kleine man vond het geweldig.
Vooal het autorijden vond hij super en keek zijn oogjes uit, niet een keer heeft hij gehuild of geklaagd dat de rit te ver was of niet leuk meer. Vaak viel hij direct al in slaap. Voordat wij op vakantie gingen zijn we eerst 's morgens nog even naar de kinderarts geweest. Tim hield steeds minder voeding binnen en het leek hem telkens meer pijn te doen en dat is natuurlijk niet normaal. Dus toch maar even gebeld en de arts wilde hem dan wel graag even zelf zien. Het lijkt erop dat Tim vanwege het buikgriepvirus nog een beetje problemen heeft met zijn darmen. Daarom krijgt hij nu weer andere voeding deze is lactosevrij. En ja hoor, het is een echt tovermiddel !!. Wij weten niet wat ons overkomt. Jeetje zeg, eindelijk niet meer spugen, geen kromme tenen of angstige momenten wanneer de voeding erin loopt en geen buikpijn meer wanneer de voedingstijd nadert. Pfff wat een verlichting. Heb zelfs weer een beetje tijd over om even wat anders te kunnen gaan doen. En natuurlijk tijd om ontspannen vakantie te vieren, want dat hebben wij zeker gedaan. Tim heeft voor het eerst gezwommen in een zwembad, dat vond hij erg leuk, kon er geen genoeg van krijgen. Spetterde zichzelf helemaal nat, wreef het water uit zijn oogjes en spetterde vrolijk verder.
Ook heeft hij voor het eerst zelfstandig gezeten en een dag later ging hij zelf staan. Af en toe met een blik in zijn ogen van "hu, kijk mij eens " . Nee echt, wij hebben een heerlijke vakantie gehad en Tim is een heerlijk en lief kind want hij vind alles prima en moppert bijna nooit. Zelfs slapen in zijn campingbed was geen probleem. Alleen wel jammer dat de sonde er 3 maal uit was, maar efin, de mensen in het Sofia in Zwolle waren erg vriendelijk en hebben ons elke keer prima geholpen. De zuurstof is overdag lekker uit geweest, en het ging goed geen enkel probleem. Ach, zo langzamerhand...........................

Met pappa spelen en klieren op de bank

Lekker fietsen en even uitrusten op een terrasje in Hattem.

In de Ossenstal, "meneer doet u mij maar zo eentje".

Mijn eerste verjaardag !!!

Wat een feest, en wat heb ik veel kadootjes gekregen. Toen ik wakker werd hingen er allemaal slingers in de kamer en ook ballonnen. Ik keek mijn ogen uit en vond ze prachtig !.

Was wel een beetje onhandig dat ik mijn sonde eruit had getrokken, dus moesten wij voordat de visite kwam snel nog even naar het ziekenhuis in Zwolle.

Ook het ontbijtje dat mamma geregeld had ging niet

door. Het ontbijt werd speciaal door Molly en Kaatje van het park gebracht.

Mijn eerste verjaardag !!

Toen wij weer terug kwamen bij ons huisje was de visite er al. Gelukkig hadden de oma´s al koffie gezet.

Het feest kon beginnen.

Ik vind mijn kadootjes geweldig Ook heb ik heel veel kaartjes gekregen, sommigen waren naar ons huisje gestuurd.

Ontzettend bedankt hiervoor !.