Het gaat prima zo met ons ventje.
De verpleging leert hem nu eindelijk kennen. Er zijn een aantal gesprekken geweest waarin het woord "communicatie" veelvuldig ter sprake kwam. Maar goed, wij hopen dat het nu beter gaat en wij met een beter en vertrouwd gevoel 's avonds de afdeling weer kunnen verlaten.
Ook de arts heeft nu zo langzamerhand in de gaten wat voor "boter hij in zijn kuip" heeft.Hij zit nu ook bij de gesprekken die wij met hun hebben over Tim zijn situatie.
En het is goed zo, beter zelfs. Kwestie van even aan elkaar wennen, even ruiken en snuffelen zullen wij maar zeggen.
Wij dachten dat het snorren de laatste stap was, maar dat is dus niet zo, jammer genoeg.
Tim krijgt nu zuurstof "uit de muur " , dat noemen ze dus Low flow, het snorretje noemen ze Low flow air.
Oke, dat viel dus tegen. Kerstdagen is dus nu niet meer in zicht.
De low flow moeten ze in 7 stappen afbouwen, en dat afbouwen doen ze per week of per 2 weken. En dan moet Tim nog kunnen laten zien dat hij dat kan. Dus reken zelf maar uit hoe vreselijk lang dat nog gaat duren.
Ondertussen is Tim zijn bedje wel eens "zat". Hij wil wat meer actie. Vaak ligt hij rustig in zijn bedje te kijken naar buiten, of naar muziek te luisteren van een van de speeldozen op de kamer.
Maar tegenwoordig leggen ze Tim ook vaak 's morgens in een wippertje in de box. Met een speelrekje voor zich waar een spiegeltje bij zit en een paar Nijntjes aan hangen. Dat vind hij gelukkig intressant en vermaakt zich dan
prima Daarna wordt hij moe en leggen ze hem weer in bed.
Het is gewoon een heerlijk lief mannetje met een erg hoog knuffel gehalte.
Ach, wij komen er wel.